Van Het Leesten naar Loenen

Vanmorgen zijn we van Het Leesten bij Apeldoorn vertrokken en richting Hoenderloo gegaan om uiteindelijk in Loenen aan te komen. Een flinke tippel en dat na een niet al te rustige rustdag. De eerste stop was in de buurt van de Krimweg in Hoenderloo waar we behoorlijk veel bekijks hadden, folders konden uitdelen en mensen de mogelijkheid gaven om de petitie te ondertekenen. 

De oversteek over het wildviaduct was een hele beleving. Zelfs als trekkende herder kom je daar niet vaak. Je staat toch maar mooi boven de A50 waar alle auto's onder je door razen. Peter, nog bedankt voor het feit dat je wel een uur lang bij het wildviaduct hebt doorgebracht om een paar mooie foto’s te kunnen maken.

De kudde graast op het wildviaduct (foto: Peter Beelen)

Na het wildviaduct was er enige verwarring over de route, maar uiteindelijk hebben we de tocht zonder omwegen gelopen. Alle schapen zijn dus op hun pootjes terecht gekomen. De weg was lang en de file dijde uit. We zijn daarom twee keer van de weg af gegaan, zodat de lange sleep auto's achter ons door kon rijden. Hulde aan al die automobilisten die netjes een hele tijd achter ons aan hebben gehobbeld. Uiteindelijk leek niemand het erg te vinden. Iedereen stak de duim omhoog en wenste ons veel succes toe. 

Op een gegeven moment naderden we de ingang van het dorp Loenen. Daar heette de plaatselijke scheper ons hartelijk welkom. Hij, ook Roelof geheten, liep met ons mee naar de plek waar we de schapen tijdelijk konden stallen. We hadden eigenlijk wel dorst, maar hebben eerst de schapen gedrenkt. Daar hadden ze wel behoefte aan. 

Dorstige schapen na een flinke wandeling (foto: Miranda Beltman)

Daarna hebben we de geit Sikkepit en de honden meegenomen naar een plaatselijke horecagelegenheid waar het beeld van Willem Koestapel op het terras staat. Naast het beeld zaten een meneer en mevrouw pannenkoeken te eten, maar zij vonden het geen probleem dat drie herders, twee honden en een geit met Koestapel op de foto wilden. Vervolgens hebben we als eerbetoon aan de laatste driftherder van Nederland diens graf bezocht. Op weg naar het kerkhof vertelde een inwoner een verhaal over Koestapel. 

"Op een dag was er iemand bij Koestapel gekomen en had gezegd: 

'goh Willem, wat heb je daar toch een mooie kruiwagen'. 

Daarop reageerde Koestapel: 'joa, soms hej in’t leaven een kreujwaagn neudig.'"

De herders bij het beeld van Willem Koestapel (foto: Marieke van de Velde)

Terug bij de schapen vroeg een man hoe wij toch aan zo'n mooi stukje grond kwamen voor de dieren. Het bleek de eigenaar van het land te zijn en hij vond het prachtig dat wij onze schapen daar lieten grazen. Na 18.00 zijn we naar onze uiteindelijke plek van bestemming gegaan. Het was een mooie avondwandeling, maar het maakte de dag wel lang. We waren allemaal blij toen de kudde eenmaal in de afrastering stond. Voor ons was het hoog tijd om te eten en te slapen.