De tweede etappe

Zaterdag 26 mei hadden we weer een prachtige tocht van Niersen dwars door het kroondomein naar de paleistuin, daar een koffiestop en de verslaggever van rtv Gelderland voegde zich daar bij ons. Nu wat minder pers dus, maar we hebben vrijdag zoveel media-aandacht gekregen dat alle mensen langs de route wisten wie en wat er langs kwam. Vele mensen wachtten ons op, sommigen applaudisseerden zelfs en iedereen was vol lof over onze activiteit. Dat geeft de schaapherder moed en dat is wat de tocht in elk geval de moeite waard maakt: het gegeven dat veel mensen je zien gaan en staan en oog hebben voor de waardes die je uitdraagt.

Michiel Wijnbergh stuurde ons deze prachtige foto

 Er was ook een dieptepuntje met hoog educatieve waarde om het zo maar eens uit te drukken. Een vreemde hond dook in de kudde. Nog even daarvoor had ik een mevrouw die samen met hond en kinderen ons op zat te wachten, gevraagd of ze haar hond (een herderachtige) die ze aangelijnd had, zo kort mogelijk bij zich wilde houden. Veel mensen realiseren zich niet dat hun lieve krullenbol zich ineens tot wolf kan ontpoppen als ze schapen (of wild) te zien krijgen. Ergens in dat lieve koppetje gaat er dan een knopje om en de oerdrift komt naar buiten.

Letterlijk zie je dan zo een hele lieve (huis)hond een verandering ondergaan die je niet voor mogelijk had gehouden en het kwaad geschiedt. Onze honden (de Altdeutscher Hüttehund ) bezitten die drift ook nog in hoge mate, maar wij kanaliseren die drift in het gebruik als hoedende hond.

We waren ongeveer een kilometer verder toen ineens vanuit het niets vanachter onze achterste auto een hond die oerdrift kwijt wilde en op onze schapen dook. Sjon, de chauffeur, zag hem komen en riep nog naar voren, maar door al het geblaat konden de voorste herders het niet horen verstaan, en daar was hij de “wolf”. Gelukkig konden we deze indringer met een van onze honden verjagen, maar je hebt er wel even wat zenuwachtige schapen van.

Het mooiste moment van de dag was de aankomst in Hoog-Soeren. Aan het begin van het dorp werden we bij het hotel, dat zijn dorpsnaam eer aandoet, uitgenodigd wat te drinken en de schapen konden wel even op hun grasterras staan. Aldus geschiedde en we konden die gelegenheid mooie gebruiken om veel geïnteresseerde mensen een en ander van ons doel en ons werk vertellen.

Uiteindelijk gingen we door en moesten nog een hek door met aan elke kant een wildraster. En daar ging het een beetje mis. Achteraf realiseerden we ons dat op die plek de overgang van licht naar donker de oorzaak was dat de schapen niet direct door wilden lopen. Helaas vond één schaap met lam het nodig om het fietspadraster te nemen, waardoor beiden bleven vastzitten in het raster. Beide kwamen er goed af, het lam kon zo doorlopen. De ooi had één van haar voorpoten beschadigd en staat daarom nu weer lekker thuis om haar de komende dagen te ontzien.

Zo zie je maar weer, denk je dat je alles goed hebt geregeld, dan gooit een dier roet in het eten. Over eten gesproken, we kregen nog een overheerlijke pannenkoek nagebracht door onze eerder genoemde gastvrije hotelier.

Pannenkoeken bij onze pleisterplaats in Hoog-Soeren

De tocht eindigde vandaag op de Asselse heide vlak bij de paters waarvan ik hoop dat ze lekker geslapen hebben op het geluid van blatende en belluidende schapen. Misschien waanden ze zich wel even in Zwitserdromeland.