Schaapskudde Het Soerel is zo goed als failliet. Zoals het
er nu naar uitziet, moeten we aan het eind van deze week onze schapen verkopen.
Na 25 jaar vakmanschap, hindernissen en hoogtepunten laten wij met veel pijn in
ons hart het herderschap achter ons.
In 1988 begon het leven als schaapherder, met als kroon op
het werk een eigen schaapskudde in 1990. We groeiden uit tot een goedlopend
bedrijf tot de schapen in 2001 werden getroffen door de mond- en klauwzeer.
Zowel financieel als emotioneel was de schade ontzettend hoog en toch hebben we
een nieuwe start gemaakt met onze schaapskudde. De terreinbeherende
organisaties (TBO’s) hebben tijdens de MKZ-crisis het vuur uit hun sloffen
gelopen om onze Schoonebeekers te behouden. Onze dank is nog steeds groot dat
zij ons 22 jaar hebben gesteund en ons een warm hart hebben toegedragen.
Na jarenlang hard werken hebben we de vervolgschade
afgeschud en konden we de toekomst weer positief tegemoet zien, tot in 2007 en
de jaren daarna de kredietcrisis iedereen trof. Bij de TBO’s, waarmee we altijd
zo’n goede relatie hebben gehad, was geen geld en plaats meer voor zelfstandige
schaapherders. Daarom organiseerden we in 2012 de protesttrektocht Schapen Op
Drift. De media-aandacht, steun van het publiek en bewegingen die binnen ons
vakgebied in gang zijn gezet, waren verbluffend. Nu – een jaar later – zijn de
effecten nog merkbaar. Maar helaas is het niet voldoende om ons overeind te
houden.
Na de protesttrektocht hadden wij onze hoop gevestigd op
Hulshorsterzand, een gebied van Natuurmonumenten waarvan wij al eerder delen
hadden begraasd. Er waren al gesprekken geweest over begrazing met onze
Schoonebeekers van het gehele terrein. Dit jaar dachten wij voor deze opdracht
alle troeven in handen te hebben: terreinkennis, een overeenkomst om ook omliggende
terreinen van Staatsbosbeheer, de gemeente Harderwijk en Vitens te begrazen, de
cultuurhistorische waarde van de kudde en natuurlijk een scherpe prijs.
Ons was verzekerd dat de opdracht niet per se naar de
goedkoopste aannemer zou gaan en eigenlijk leek alles in kannen en kruiken.
Maar na een openbare aanbesteding – zo gaat dat met Europese financiering – is
een niet-schaapherder die 40 procent onder de marktwaarde heeft geoffreerd er
met de buit vandoor gegaan.
Wij weten dat niemand wakker ligt van een faillissement in
het midden- en kleinbedrijf. Het is aan de orde van de dag. En toch is het zo
zonde: een herdersechtpaar, hij met kennis van de dieren en van het hoeden en
zij die precies op de hoogte is van alle regelgeving. Wij liggen wel wakker, want
het enige wat ons rest is de bijstand. Voor dat geld hadden wij liever ons
bedrijf voortgezet.
Kille bezuinigingen en marktwerking maken het de
hardwerkende schaapherder onmogelijk. Ook in andere vakgebieden worden mensen
wegbezuinigd die inmiddels weten dat goedkoper en beter niet samengaan. Wij
roepen iedereen op die dit aan den lijve ondervindt om met ons op de deuren van
de politiek en de ivoren torens van het geld en de vrije markt te bonzen totdat
er echt iets verandert.
Wij hadden ons een ander vijfentwintigjarig jubileum
voorgesteld.
Chris Grinwis en Aafke Achterhof